وی ادامه داد: امروز آنهایی که در زمینه کار هنر تقلب می‌کنند باید آنقدر حرفه‌ای باشند که کارشان کمتر از اصل در نیاید. پس در این مرحله هم خیلی هم تقلب نیست اما وقتی این کارها دست دلال‌ها می‌افتد و قیمت‌های گران روی آن می‌گذارند و اصل آن را بیرون می‌آورند، آن اثر به مشکل برمی‌خورد. در واقع آن تابلویی که روی آن زحمت کشیده شده و خدا می‌داند که چقدر هنرمند سعی کرده مطابق اصل دربیاورد، تخطئه می‌شود.

رئیس فرهنگستان هنر بیان داشت: در واقع باید کلمات را دوباره تعریف کنیم. آن کار اول کاری اصیل است و کار دوم، کار دخیل به شمار می‌رود. اینکه کارها ارزشیابی بشود یا نشود یک مسئله فرهنگی جهانی است و باید روی آن فکر شود و به صورت قانون مطرح شود تا در حق کسی ستم نشود.

وی در پاسخ به موضوع که برخی از کپی‌کارها اثر دخیل را به جای اثر اصیل و می‌‌فروشند، گفت: این مسئله به خود هنر مربوط نمی‌شود بلکه به دلالی هنر مربوط است. عده‌ای هستند که جنس تقلبی دخیل را به جای اصیل به مردم قالب می‌کنند و آن قدر رسوا هم هستند که بلافاصله می‌گویند، این یک اصل هم داشت. این یک کار تجاری است و در بازار به عالم خرید و فروش مربوط می‌شود نه عالم هنر. 

استاد معلم‌ یادآور شد: هنرمندی که یک اثر را بازسازی می‌کند، او هم هنرمند است اگر قدر خودش را بداند می‌تواند آن اثر دخیلش، بهتر از اثر اصیل باشد. البته چند اثر اصیل در جهان پیدا می‌شود که دخیل آن قابل قبول نیست؛ مثل آثار داوینچی یا لبخند ژکوند که اگر امروز تابلوی اصلی آن باشد.

وی خاطرنشان کرد: اهل هنر و قانون هنر باید روی خیلی از مباحث کپی فکر کنند؛ هنر 100 درصد تجاری نشود و هنرمند از ثمره کار خودش محروم نماند.